در مکتب حسین علیه السلام (قسمت هشتم) اثرات لقمه ی حرام

در مکتب حسین علیه السلام

(قسمت هشتم)

اثرات لقمه ی حرام

آیات متعددی در قرآن کریم وجود دارد که انسان ها را توصیه می کند به نوع غذا و نوشیدنی که مصرف می کنند دقت داشته باشند و می فرماید: فَلْيَنْظُرِ الانْسانُ إِلي طَعامِه یعنی: لازم است انسان به غذایی که می خورد نگاه کند. روشن است که منظور از نگاه کردن تماشای ظاهری نیست. بلکه نگاه به معنی دقت واندیشه در ساختمان این مواد غذایی واجزای حیاتبخش آن و تاثیرات شگرفی که در وجود انسان دارد، و سپس اندیشه در خالق آنهاست. همچنین راه به دست آمدن غذا نیز مورد نظر است که در رفتار انسان تأثیر شگرفی دارد.

علم روانشناسی نیز امروزه به این مهم توجهی خاص دارد و بی تردید اثرات غذایی که از راه های حرام و نامشروع به دست آمده و فضای روانی که در خانواده ایجاد می نماید بسیار مهم و قابل توجه است و شاید اگر دقت نمائیم این اثرات را در افراد جامعه مشاهده کنیم.

حرام خواري و قساوت قلب ارتباطي تنگاتنگ با هم دارند که اگر کسي حرام بخورد، قلبش سخت شده و در برابر حق، نرمش نخواهد داشت و اين همان سخني است که امام حسين عليه السلام در روز عاشورا به سپاه کوفه فرمودند. آن حضرت وقتي ديد که کلام حقش، در دل سخت تر از سنگ کوفيان اثر نمي کند علت اين سخت دلي و عدم کرنش در برابر حق را لقمه هاي حرامي برشمرد که شکم هاي کوفيان از آن پر شده بود: «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِكُمْ» شکمهايتان از حرام پر شده و بر قلبهايتان مُهر خورده است.

اصولا دلبستگی به دنیا و سرگرم شدن به آن دل را سخت می کند و پذیرش سخن حق برای این قلوب سنگ شده سخت و دشوار است و کوفیان مردمی بودند که به درهم و دینار فریفته شده و اکنون چشم خود را به واقعیت بسته و برای قتل فرزند پیامبر خویش آماده شده بودند و این هشداری است برای نسل ما انسان ها در طول زمان که هیچگاه به موقعیت و جایگاه مادی و معنوی خویش فریفته نشویم و به یاد داشته باشیم که دوستی دنیا و غرق شدن در نعمت های آن لغزشگاهی حساس و خطرناک است که نه تنها ما بلکه فرزندانمان را نیز به تباهی خواهد کشاند...