سفرنامه 97 (قسمت پنجم) ایرانی می تواند!

سفرنامه و 97 ( قسمت و پنجم و)

ایرانی و می تواند و!

شب یکشنبه چهارم شهریورماه 97 به ارومیه رسیدیم. میهمان دوستی قدیمی شدیم از اهالی شاهین دژ که اکنون ساکن ارومیه شده بودند. خانواده ای مهربان و باصفا که با روی خوش به استقبالمان آمدند و قسمتی از مسیر داخل شهر را همراه و راهنمایمان بودند. اصولا اکثر آذری ها مهمان نواز هستند و خوش مشرَب و به دلیل همین خصوصیت با اصرار آنان شب دوشنبه نیز در ارومیه ماندگار شدیم و جهت صرف شام به "سربند" که منطقه ای زیبا و گردشگری بود رفتیم.

روز دوشنبه قرار شد ناهار در زنجان توقف نموده و شب به کرج برویم ولی به دلیل توقف در کنار دریاچه ی نیمه جان ارومیه و سپس بازدید از روستای کندوان در نزدیک تبریز مجبور شدیم اندکی در برنامه تغییر داده و ناهار را در همان مسیر کندوان صرف نموده و شب در زنجان توقف نماییم.

روستای سنگی کندوان یکی از مناطقی دیدنی استان آذربایجان شرقی است با خانه هایی که به وسیله ی کلنگ و اراده ی آهنین اهالی آنجا در دل سنگ بنا شده است و عزم و اراده و همت پدران و گذشتگان ما را به رخ بازدید کنندگان می کشد! به نظر اینجانب کندوان و بسیاری از آثار باقیمانده از گذشتگان مانند: تخت جمشید، قنات های طویل و عمیق یزد و گناباد و ... می تواند نمادی از اراده ی مستحکم و پولادین ایرانیان باشد و قوت قلبی برای نسل امروز! نسلی که برخی از آنان خوشبختی را در خارج از مرزها تصور می کنند و برخی دیگر گوشی به دست دنبال معجزه هستند! چند روز پیش مطلبی با عنوان "فوری" میان پست های تلگرامی دیدم مبنی بر اینکه شهر طلای زیر زمینی در تخت جمشید کشف شده که هر ایرانی می تواند با سهم خود در رفاه کامل باشد!!! و از افراد خواسته شده بود که آنرا منتشر کنند تا به اصطلاح از غارت آنجا جلوگیری گردد!!! نمی دانستم خنده کنم یا اشک بریزم به اینهمه خوش خیالی و اینکه روزانه چه مقدار مطالبی از این دست در فضای مجازی رد و بدل می کنیم بدون آنکه لحظه ای بیندیشیم و حداقل صحت و سقم مطلب را با عقل خود تطبیق نماییم!

باید به فرزندان خود بیاموزیم که گذشتگان ما با نیروی اراده و تکیه بر بازوان توانمند خود در دل سنگ برای خود خانه ساختند و با حفر چاه های عمیق و کانال های طولانی و بنای بادگیر، آب زلال و نسیم خنک را در گرمترین مناطق این سرزمین جاری می ساختند! سرزمینی که دو سوم مساحت آن بیابانی و نیمه بیابانی است! گرچه انتظار نمی رود به گذشته برگردیم و از تکنولوژی روز عقب بمانیم ولی هیچ قوم و ملتی با خانه نشینی و تنبلی و آرزوهای دست نیافتنی به مجد و سربلندی نرسیده و نخواهد رسید. راز پیشرفت و سربلندی همه اقوام و ملت ها در کار مستمر و تلاش همگانی نهفته است و ایرانیان در طول تاریخ ثابت کرده اند که بدون اتّکای به بیگانگان قادر هستند کارهای بزرگ انجام دهند!

شب هنگام به زنجان رسیده و آنجا ساکن شدیم و صبح روز سه شنبه با بررسی نقشه راه ها از آنجا که مسیر کرج به چالوس را پر تردد مشاهده کردیم تصمیم گرفتیم از تهران به آمل و سپس فریدونکنار که مقصد اصلی بوده برویم. چرا که جمعی از اقوام چند روزی بود در آن شهر مستقر بوده و منتظر ما بودند! ناهار را در پیست اسکی آبعلی صرف کردیم و از جاده ی هراز راهی شمال شدیم ولی برخلاف پیش بینی، شدت ترافیک به حدی بود که دقایق بسیاری در مسیر جاده و تونل های پر از دود توقف نمودیم و لذا از دیدن بسیاری از زیبایی های مسیر محروم شدیم!

سرانجام شب چهارشنبه هفتم شهریور به بقیه ملحق شده و در فریدونکنار ساکن شدیم و قرار شد شب بعد هم آنجا توقف نموده و روز پنج شنبه به طرف بجنورد حرکت نماییم. شب پنجشنبه هشتم بهمن مصادف با عید سعید غدیر بود و تصمیم گرفتم پس از نیمه شب به ساحل رفته و ناظر دریای مهتابی باشم! چند ساعتی دیر بیدار شدم و در نتیجه ماه مسیر خود را از روی دریا طی نموده و بر بلندای شهر فرمانروایی می کرد! فقط تابش نور نقره فام مهتاب بر روی امواج غلتان دریا صحنه ای بدیع و زیبا پدید آورده بود و سکوت ساحل فقط با صدای امواج شکسته می شد و گاه و بیگاه پارس سگ های ولگرد و صدای موتورسیکلت ها این فضای شاعرانه را غیرطبیعی می نمود!

روز بعد به سوی بجنورد حرکت کرده و جهت صرف ناهار و زیارت امام زادگان: محمدبن جعفرصادق و محمدبن زید به بالای تپه ای مشرف به آزادشهر مشهور به "آق امام" رفتیم. از بلندای تپه مناظر و جنگل های اطراف بسیار زیبا و چشم نواز بود! پس از اقامه نماز و صرف ناهار به طرف بجنورد حرکت کرده و شب در همان منزل دانشجویی اما پاکیزه و نسبتا وسیعِ اول حرکت ساکن شدیم.

صبح جمعه نهم شهریور حرکت نموده و حدود دو ساعت بعد از ظهر به مشهد عشق و عاشقی وارد شده سر بر آستان حضرت دوست، امام مهربانی و ولی نعمت ما خراسانیان نهاده و پس از صرف ناهار و ساعتی استراحت عازم کلات نادری شدیم ... (ادامه دارد)