در مکتب حسین علیه السلام (قسمت نهم) عباس، سمبل وفاداری!

در مکتب حسین علیه السلام

(قسمت نهم)

عباس، سمبل وفاداری!

امام حسین (ع) به همراه اهل بیت و یاران خویش عازم کوفه می شود و در دشت نینوا با طلایه ی سپاهیان ابن زیاد به فرماندهی حربن یزید ریاحی روبرو می گردد و سرانجام سپاهیان شام و عراق به فرماندهی عمربن سعد از راه می رسند و در نهایت تصمیم به جنگ می شود زیرا امام حاضر نمی شود ذلت بیعت با یزید را بپذیرد.

جنگی نابرابر بین سپاهی 30هزارنفری و عده ای اندک از یاران حسین (ع)! نتیجه ی ظاهری قبل از آغاز نبرد روشن است! این مردان اندک ولی مصمم و شجاع در برابر آن خیل عظیم تاب مقاومت نخواهند داشت و هر کس بماند به شهادت خواهد رسید و اینجاست که صحنه هایی زیبا از عشق و دلدادگی رقم می خورد و کربلا ماندگار می گردد در پهنه ی تاریخ!

یکی از این صحنه های به یاد ماندنی را حضرت ابوالفضل رقم می زند! مردی که تاریخ روشن از کرامت های اوست و نام وی همراه شده با ادب و مردانگی! او مظهر گذشت و جانبازی و وفاداری است! مودب است و مطیع، شجاع است و دلیر! حضورش مایه هراس دشمن است و پشت گرمی سپاهیان و اهل بیت برادرش حسین!

و اینک برایش امان نامه آورده اند! کاری که معاویه و عمروعاص با سپاهیان امام علی و امام حسن کردند. یعنی ایجاد تفرقه به شکل های گوناگون، تهدید و تطمیع، نیرنگ و تزویر و اینک آمده اند تا عباس را شکار کنند! می خواهند همین سپاه کوچک را بشکنند! قصد دارند پشت و پناه و علمدار لشکر را بفریبند!

و او باید انتخاب کند بین دنیا و آخرت، نقد و نسیه، رفاه و نعمت زودگذر و بهشت جاودان، وفاداری و بی وفایی! با آنکه برادرش بیعت را از همه برداشته و می تواند هزاران عذر و بهانه بیاورد برای پذیرش امان نامه!

کاری که دنیا پرستان و منفعت طلبان به راحتی می توانند انجام دهند! گاهی هم به شرع و دین متوسل شده و حفظ جان را بهانه می کنند تا توجیه کنند خیانت و بی وفایی را! ولی عباس با عزمی راسخ و اراده ای مصمم بر نفس خویش لگام می زند و او را مطیع خود می گرداند شیطان را از خود دور می نماید و نقشه ی دشمن را نقش بر آب ساخته و نخست در جهاد اکبر یعنی مبارزه با خواهش درون پیروز و سربلند می شود و پس از آن با شجاعت و دلاوری به میدان رفته و با شهادت خویش نامی نیک از خود به یادگار می گذارد!

این عظمت و وفاداری درس بزرگی است برای ما که ادعای پیروی از بزرگانی چون حسین و عباس داریم و امید است پیروان شایسته ای برای این بزرگواران باشیم ... !